شیعیان از نو جهان گردید عزادار علی تا که بر هم رفت یاران چشم بیدار علی
واحد ماه مبارک رمضان، شعر از محمود موجی
شیعیان از نو جهان گردید عزادار علی تا که بر هم رفت یاران چشم بیدار علی
آسمانِ کوفه گردیده است همچون شام تار از غروب غم فزا خورشید رخسار علی
وا مصیبت شیعیان بر سینه و بر سر زنید عالمی محروم گشت از فیض دیدار علی
آنکه در جای پیمبر خفت و جان بر کف نهاد جان پیغمبر به عالم داد ایثار علی
نیست ترسی از هجوم ظلمت شبهای تار ظلمتِ اندیشه روشن کرده انوار علی
دل بسوزد زانکه در عالم نباشد همدمی چاه در دل عقده دارد از دل زار علی
دیگر ای یاران نمی آید ز نخلستان بگوش نغمۀ جانسوز مولا صوت پربار علی
سینۀ پر درد نخلستان اگر لب وا کند سینه ها پر خون شود از درد و اسرار علی
ظاهر سجادۀ خونین حکایت میکند از فغانهای نهان در سینۀ زار علی
ای یتیمان، ناشناسِ قلۀ انفاق رفت جملگی بر سر زنید از هجر غمبار علی
یکطرف نالد حسین و یکطرف زینب حزین یکطرف دارد حَسَن پیغام و گفتار علی
با پسر گوید که بنما مهربانی با اسیر قالب گفتار تنگ از شرح رفتار علی
می زند آتش به جان شیعیان دل غمین آتش هجران مولا جسم تبدار علی
خانۀ مولا میان آتش کین شعله ور از تو بود آندم خدایا صبر بسیار علی
ورنه مولایم همان جنگاور خیبر بود کز شجاعت شد زبانزد رزم و پیکار علی
عالم عُلُوی بود مردان حق را جایگاه عالم فانی کجا باشد سزاوار علی
ناله «موجی» است بر پا تا قیامت روز و شب تا که گیرد روز محشر گِرد دستار علی
ارسال دیدگاه