سایت کربلایی حسن توزی بندر گناوه

 چايى ريز روضه از دنيا رفت!...

وقتى مراسم تدفين و تشييع را انجام داديم، درون قبر رفتم، او را تكانى دادم و گفتم: فلانى! امشب بايد به خوابم بيايى و بگويى بعد از عمرى نوكرى و چاى ريختن در مجلس امام حسين، ارباب چگونه دستت را مى گيرد!...

شب را به اين اميد خوابيدم!... او وفا كرد و به خوابم آمد!...

گفت: كاش وقتى آن چايى هايى كه با سينى به مردم دادم، دانه دانه، تقديم شان مى كردم!... ارباب، براى تك تك آن چايى ها، به من پاداش داد!... ‌

 خاطره اى به نقل از ذاكر و خادم اهل بيت(علیه السلام) حاج اكبر تُرك(معروف به گِل گيرساز)

... كاش قدر اين روضه خوانى ها، سينه زنى ها، اشك جارى شدن ها نوكرى ها را بيش تر بدانيم!...

‌‌

من اگر گريه برايت نكنم، مى ميرم!...

به خدا وضع مرا روضه ى تو سامان داد!...